ترک الکل و نکاتی برای همکاران و بیماران پس از ترک الکل 09121392176

ترک الکل : وقتی در یک فرد الکلی، مصرف الکل کاهش یا قطع میگردد معمولا بعد از ۶ تا ۲۴ ساعت علائم ترک یا محرومیت آغاز میگردد،
طی ۲ الی ۳ روز به پیک خود میرسد و ۴ تا ۵ روز ادامه می یابد.

مشاوره تخصصی ترک الکل و ترک اعتیاد 

22689043

26720218

09121392176

09127117285

به صورت شبانه روزی در خدمت شماست مشاوره رایگان و ویزیت متخصص داخلی در منزل بر بالین بیمار 

علائم بالینی : 

در ۱۲ ساعت اول، تعریق، افزایش ضربان قلب ( تاکی کاردی) ، تهوع، استفراغ، بی اشتهایی، لرزش، اضطراب، حمله پانیک، بی خوابی، بی قراری و
توهمات شنوایی گذرا رخ می دهد.

بعد از ۱۲ تا ۶۰ ساعت، تشنج های بزرگ رخ می دهد که به علت کاهش
پتاسیم و منیزیوم می باشد.

 بعد از ۷۲ ساعت، بی خوابی، کابوس های شبانه پایدار، لرزش، گیجی، آژیتاسیون و توهم ایجاد می گردد.
نتیجه گیری : تظاهرات ترک الکل را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد 

توهم Hallocinosis
تشنج های ناشی از ترک الکل
 دلیریوم ترمنس 
دلیریوم ترمنس : 
علائم دلیریوم ترمنس ناشی از ترک الکل عبارتند از : 

کاهش سطح هوشیاری
اختلال در توجه به زمان و مکان
اختلال در حافظه اخیر
بی خوابی

اختلالات ادراکی : تفسیر اشتباه از محرک های حسی و ایجاد توهمات. توهمات بیشتر از نوع بینایی هستند ولی توهمات شنوایی و لامسه نیز گزارش گردیده است.

توهمات بینایی ممکن است در اندازه طبیعی یا کوچکتر از سایز طبیعی باشند (توهم لی لی پوتی)

بیمار ممکن است شديد آژیته بوده، آتاکسی درهنگام ایستادن و لرزش در این بیماران دیده میشود.

اختلال در سیستم عصبی اتونوم موجب افزایش ضربان قلب، هیپرتانسیون و تعریق می گردد. همچنین مردمک ها دچار میدریاز میشوند.

بیمار مبتلا تب دار می باشد

یافته های آزمایشگاهی و پاراکلینیک 

 بیمار لکوسیتوز دارد.
 دهیدراتاسیون و اختلالات الکترولیتی
 تست های فانکشنال کبدی غیر طبیعی هستند 

در EEG امواج سریع بیشتر گردیده اند 

سیر بیماری : این نوع دلیریوم نیز در شبها بدتر است. دلیریوم ترمنس در کمتر از ۵ ٪ موارد ترک الکل و در ۱/۳ بیمارانی که متعاقب ترک الكل دچار تشنج میشوند، رخ میدهد. دلیریوم ترمنس  ، ۳ تا ۴ روز پس از قطع الکل رخ می دهد، البته گاهی ممکن است در همراهی با مصرف الکل هم ایجاد شود، میزان مرگ و میر، ۱۰-۵ ٪ است. دلیریوم ترمنس معمولا ناگهانی شروع میشود ولی معمولا علائم پرودرمال مثل بی قراری، اضطراب و بی خوابی دارند.

درمان : جهت پیشگیری از تشنج و دلیريوم ترمنس باید بلافاصله پس از قطع الکل برای بیمار بنزودیازپین آغاز گردد. معمولا از بنزودیاز پینهای طولانی اثر استفاده می گردد ولیکن در بیماران سالخورده و مبتلایان به بیماریهای کبدی ممکن است موجب ضعف و خواب آلودگی شوند معمولا کلرودیازپوکساید به کار برده میشود که با دوز( mg _۴۰_۲۰) هر۶ ساعت و به شکل سرپایی  تجویز می گردد. می توان از بنزودیازپین های کوتاه اثر مثل اگزازپام هم استفاده نمود. بنزودیازپین ها را در طی ۵ تا ۱۰ روز باید
کاهش داد.

نکته ای بسیار مهم :  در موارد شدید از دیازیام ( ۳۰ _۵۰ mg ) استفاده میشود و داروی ارجح است، چرا که میتوان از آن به صورت تزریقی استفاده نمود 

کنترل تشنج : اگر تشنج وجود داشته باشد باید از دوز بالاتر بنزودیازپین استفاده نمود. در صورتی که بیمار مستعد تشنج باشد (مانند سابقه صرع، تشنج پس از ترک الکل یا ضربه مغزی ) لازم است داروهای ضدتشنج هم به صورت همزمان تجویز شوند.

اقدامات حمایتی

باید به این بیماران مولتی ویتامین عضلانی و ویتامین های خوراکی گروه B تجویز شود. البته نباید بیشتر از ۵۰mg ویتامین در روز تجویز شود. 

باید مراقب دهیدراتاسیون، عفونت و خودکشی بیمار بود. 

داروهای آنتی سایکوتیک چون بیمار را مستعد تشنج می کنند، کاربرد زیادی ندارند ، اگر چه در مواردی که دلیریوم ترمنس ، Stable گردیده و بیمار دچار توهم می باشد می توان از دوز اندک هالوپریدول استفاده کرد.

جهت درمان ترمور و تاکیکاردی می توان به بیمار بتابلوکر تجویز نمود.